22 120 20 36
Leczenie nietrzymania moczu
Nietrzymanie moczu jest powszechnym problemem medycznym, który może dotyczyć zarówno mężczyzn, jak i kobiet, choć częściej występuje u pań – zwłaszcza w starszym wieku. Polega ono na niekontrolowanym wycieku moczu z pęcherza, co może prowadzić do wielu nieprzyjemnych konsekwencji dla pacjenta. Osoby cierpiące na to schorzenie często doświadczają fizycznego i emocjonalnego dyskomfortu, a nawet izolacji społecznej. W dłuższej perspektywie nietrzymanie moczu może wpłynąć negatywnie na jakość życia, dlatego tak ważne jest skuteczne i kompleksowe leczenie tego schorzenia.
Problem nietrzymania moczu może mieć różne przyczyny. U kobiet często jest spowodowany osłabieniem mięśni dna miednicy, które może wystąpić w wyniku ciąży i porodu. Ciężar rosnącego dziecka może wywierać presję na mięśnie miednicy, powodując ich osłabienie. Ponadto, cięcie cesarskie może uszkodzić nerwy i mięśnie odpowiedzialne za kontrolę pęcherza. U mężczyzn najczęstszą przyczyną nietrzymania moczu jest przerost prostaty, który może uciskać cewkę moczową i utrudniać prawidłowe opróżnianie pęcherza.
Wśród najczęstszych wskazań do leczenia nietrzymania moczu należy wyróżnić:
- Wysiłkowe nietrzymanie moczu, spowodowane osłabieniem mięśni dna miednicy, które może wystąpić u kobiet w wyniku ciąży i porodu, menopauzy, pojawiające się w wyniku zwiększonego ciśnienia w jamie brzusznej podczas podnoszenia ciężkich przedmiotów, kaszlu, kichania lub uprawiania sportu.
- Pęcherz nadreaktywny, który powoduje nagłą potrzebę oddania moczu, często z niekontrolowanym wyciekiem.
Podobnie, jak w przypadku innych dolegliwości, także nietrzymanie moczu – w przypadku leczenia medycznego – wiąże się z pewnymi przeciwwskazaniami. Są nimi:
● Ciąża – W okresie ciąży leczenie nietrzymania moczu może być odłożone do momentu połogu, gdyż w wielu przypadkach problemy te ustępują samoistnie po porodzie.
● Infekcje dróg moczowych – Przed przystąpieniem do leczenia nietrzymania moczu należy wyleczyć ewentualne infekcje dróg moczowych.
● Nieodpowiednie warunki zdrowotne – Niektóre schorzenia mogą utrudniać lub uniemożliwiać przeprowadzenie niektórych procedur leczniczych, dlatego konieczne jest dokładne zbadanie pacjenta przed podjęciem decyzji o leczeniu.
Metody leczenia nietrzymania moczu
Leczenie nietrzymania moczu zazwyczaj zaczyna się od terapii zachowawczych, które mogą pomóc w łagodzeniu objawów. W przypadku łagodnego nietrzymania moczu skuteczne mogą się okazać zmiany stylu życia, takie jak unikanie spożywania nadmiernej ilości płynów, ograniczenie spożycia kofeiny i alkoholu, regularne wypróżnianie pęcherza oraz wzmocnienie mięśni dna miednicy za pomocą odpowiednich ćwiczeń, zwanych ćwiczeniami Kegla.
Jednak w niektórych przypadkach terapie zachowawcze mogą być niewystarczające, a wtedy konieczne jest zaawansowane leczenie medyczne. Leczenie nietrzymania moczu jest procesem kompleksowym i zindywidualizowanym, który wymaga dokładnej diagnozy i wyboru odpowiedniej metody terapeutycznej. Decyzja o leczeniu powinna być podejmowana wspólnie przez pacjenta i lekarza specjalistę, uwzględniając stan zdrowia, preferencje i oczekiwania pacjenta oraz zalety i ryzyko związane z każdą z proponowanych metod. W Szpitalu Św. Elżbiety naszym pacjentom, borykającym się z problemem nietrzymania moczu, oferujemy leczenia za pomocą jednej z poniższych metod:
- Ostrzykiwanie okolicy cewki moczowej Bulkamidem
- Ostrzykiwanie pęcherza moczowego toksyną botulinową
- Operacje wysiłkowego nietrzymania moczu z użyciem taśmy TVT i TOT
- Laparoskopowa operacja metodą Burcha
Ostrzykiwanie okolicy cewki moczowej Bulkamidem
Ostrzykiwanie cewki moczowej Bulkamidem jest stosunkowo nową metodą leczenia nietrzymania moczu, zwłaszcza u kobiet. Bulkamid to hydrożelowy materiał wypełniający, który jest bezpieczny i dobrze tolerowany przez organizm. Procedura ta jest wykonywana w sposób minimalnie inwazyjny, często ambulatoryjnie, bez potrzeby ogólnego znieczulenia.
W czasie zabiegu lekarz wstrzykuje Bulkamid w postaci żelu do tkanki wokół cewki moczowej, dzięki czemu powstaje podporowy implant. W efekcie wzmocniona cewka moczowa nie przepuszcza moczu podczas wysiłku fizycznego, co minimalizuje lub eliminuje objawy nietrzymania moczu.
Ostrzykiwanie Bulkamidem jest szczególnie skuteczne u pacjentek z łagodnym lub umiarkowanym wysiłkowym nietrzymaniem moczu. Efektywność tej metody może utrzymywać się przez długi czas, jednak w niektórych przypadkach konieczne może być powtórzenie zabiegu po kilku latach.
Ostrzykiwanie pęcherza moczowego toksyną botulinową
Ostrzykiwanie pęcherza moczowego toksyną botulinową (Botox) jest kolejną skuteczną metodą leczenia nietrzymania moczu u pacjentów z nadreaktywnym pęcherzem. Wysoki poziom aktywności nerwów w pęcherzu może prowadzić do mimowolnego skurczu pęcherza i nagłego wycieku moczu. To właśnie w tym obszarze toksyna botulinowa okazuje się skuteczna.
Podczas zabiegu lekarz wstrzykuje toksynę botulinową bezpośrednio w mięśnie pęcherza, co powoduje ich tymczasowy paraliż. W efekcie pęcherz staje się bardziej rozluźniony i lepiej kontrolowany, zmniejszając częstotliwość mimowolnych skurczów i przypadkowych wycieków moczu.
Ostrzykiwanie Botoxem jest zazwyczaj zarezerwowane dla pacjentów, którzy nie uzyskali odpowiedniej poprawy za pomocą innych metod leczenia lub nie mogą ich stosować ze względu na przeciwwskazania.
Operacje wysiłkowego nietrzymania moczu z użyciem taśmy TVT i TOT
Operacje TVT (tension-free vaginal tape) i TOT (transobturator tape) są powszechnie stosowanymi zabiegami chirurgicznymi w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet. Obie metody opierają się na umieszczeniu taśmy chirurgicznej, wykonanej z materiału syntetycznego, pod środkowym odcinkiem cewki moczowej.
W przypadku metody TVT, taśma jest wprowadzana pod cewkę moczową przez niewielkie nacięcie w okolicach pochwy i przeprowadzana za spojeniem łonowym. Metoda TOT polega natomiast na umieszczeniu taśmy poprzecznie do wewnętrznej części uda. Taśma działa jako podpora, utrzymując cewkę w odpowiednim położeniu i zapobiegając wyciekom moczu podczas wysiłku fizycznego.
Obie operacje są przeprowadzane zazwyczaj w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym i charakteryzują się stosunkowo krótkim czasem hospitalizacji. Operacje TVT i TOT są skuteczne w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet i zazwyczaj prowadzą do znacznej poprawy jakości życia pacjentek.
Laparoskopowa operacja metodą Burcha
Laparoskopowa operacja metodą Burcha jest zabiegiem chirurgicznym stosowanym w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet.
Podczas laparoskopowej operacji Burcha, chirurg wykonuje niewielkie nacięcia w okolicach brzucha, przez które wprowadza następnie laparoskop (cienką kamerę) i narzędzia chirurgiczne. Następnie uzyskuje się dostęp do przestrzeni załonowej gdzie zakładane są szwy stabilizujące cewkę moczową.
Laparoskopowa operacja metodą Burcha wymaga precyzji i doświadczenia chirurga, ale może być bardzo skuteczną metodą leczenia nietrzymania moczu u niektórych pacjentek, zwłaszcza gdy inne metody nie przyniosły oczekiwanych rezultatów.
